Ze werkt al twee jaar in het Gaza Home Care Centre in Harmelen, de plek waar ze is geboren en tot het einde toe heeft gewoond.
Hoe kwam ze aan de corona? Natuurlijk was deze vraag in je gedachten, vooral in het begin. We hebben er veel over gepraat met de familie. Er zijn zoveel mogelijkheden, maar helaas krijgen wij, net als vele anderen, nooit een antwoord op deze vraag.
En wat heeft het voor zin? Je kunt de tijd niet terugdraaien. Wat er ook gebeurd is, het is nooit met opzet gebeurd. Het is dat vreselijke virus. We komen er nooit achter, en we krijgen onze moeder er nooit meer mee terug. Daarom hebben we de vraag losgelaten.
“Mijn moeders motto: Je bent nooit te oud om te leren.”
“In de week van 16 maart kreeg mama haar eerste symptomen. Het was de tijd dat premier Rutte zijn eerste persconferentie gaf. Het begon met een blaasontsteking. We dachten niet direct aan corona. Ze was zelf altijd erg nuchter. Ze is nu heel nuchter. Ik weet zeker dat het de griep was, het zou overgaan. De dag voordat ze ziek werd, had ze haar fiets klaar voor een nieuw seizoen.
Mijn moeder was een beetje astmatisch, maar verder heel gezond. Ze had krampen voor haar astma en kreeg extra krampen voor de hoestbuien. Ze voelde zich wat beter, maar na het weekend werd het steeds slechter. De Oomphs hielpen niet meer, dus belden we woensdag weer de dokter. Het zuurstofgehalte in haar bloed was zo laag dat ze met piepende banden naar het Sint Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein werd overgebracht.
Ga verder naar de volgende pagina voor het vervolg van dit droevige verhaal.. Het is zeker het lezen waard.
