Yvanna Armstorff is 47 jaar en komt uit Vreeswijk:
“Drie maanden lang was ik zo ziek dat ik mijn bed niet uit kon komen.”
“Het klinkt vreemd, maar ik had echt het gevoel dat ik doodging in de eerste weken dat ik ziek was. De eerste symptomen kwamen op 23 maart: hoge koorts, keelpijn en zeer ernstige hoofdpijn. Toen ik me ’s nachts ineens zo slecht voelde en dacht dat ik zou stikken, wist ik dat dit geen gewone griep was. Een paar dagen later werd ik getest op de eerste hulp, maar ik werd niet toegelaten. Ik kreeg medicijnen, werd gecontroleerd door de huisarts en moest thuis ziek worden. Drie maanden lang was ik zo ziek dat ik niet uit bed kon komen. Een angstaanjagende tijd, waarin mij ook werd verteld dat mijn contract niet werd verlengd vanwege de corona.
Ik ben altijd al iemand geweest die nooit klaagt, maar dit virus heeft echt gehackt. Ik heb nog steeds elke dag krapte, ik heb pijn op de borst en ik ben nog steeds erg moe. Bovendien ruik of proef ik nog steeds niets en heb ik een longcapaciteit van iemand die ernstige astma heeft. Ik moet nu drie keer per dag puffen om meer lucht te krijgen en mijn longen te beschermen tegen longontsteking.
Ik merk dat steeds meer mensen zich niet meer aan de regel houden om afstand tot elkaar te houden. Dan denk ik: Waarom niet? Je weet nooit hoe je morgen wakker wordt. Je kunt hem overal vangen, net als ik. Ik kan erg boos worden als ik dat zie, en daarom wil ik dat steeds meer mensen weten wat de corona met je kan doen. Want ik ben niet de enige die elke dag, ook na maanden, moet worstelen met pijn, angst en vergetelheid”.
