Zijn grootmoeder, die hij Mud noemde, overleed in 1970 en June overleed in 1963 toen Jack 26 was. Hij zei: “Mud was inmiddels naar Californië gekomen; ze had een dodelijke ziekte opgelopen. Ze werd een soort van verpleegd door June en toen dat alles gebeurde kreeg June kanker en stierf voordat Mud ook stierf. Ik ging weg en June stierf terwijl ik naar Mexico vloog. En de dag dat ik terugkwam, zes of zeven weken later, was de dag dat mijn dochter werd geboren.”
Hoe kwam Nicholson achter het familiegeheim? Op de leeftijd van 37 jaar, jaren nadat beide vrouwen waren overleden, ontdekte een journalist van TIME magazine de informatie dat June 17 jaar oud was, ongehuwd en onzeker over de identiteit van de vader ten tijde van Nicholson’s geboorte.
Haar ouders besloten Jack op te voeden als hun eigen zoon en nooit zijn ware identiteit te onthullen, volgens de Biografie. Een van de ex-vrienden van June, Don Furcillo-Rose, had beweerd de vader te zijn, maar Nicholson besloot geen vaderschapstest te laten uitvoeren.
Volgens Today I Found Out belde Nicholson Shorty om de waarheid te achterhalen nadat de journalist deze ontdekking had gedaan. Shorty belde Nicholson na een paar uur terug.
Hij zei, “Jack, het is Shorty, ik ga Lorraine bellen. Ik wil alleen één ding zeggen – ze heeft de hele nacht gehuild. Hier is ze.” En ze bevestigde de waarheid. De familie had het geheim gehouden omdat ze wilden dat June haar danscarrière zou voortzetten.
De biografie meldt verder dat Nicholson geen wrok of woede jegens zijn familie koesterde omdat hij dit geheim hield. Hij ging er met de grootst mogelijke volwassenheid mee om.
“Ik zou zeggen dat het een vrij dramatische gebeurtenis was maar het was niet wat ik traumatiserend zou noemen,” zei Nicholson. “Immers, tegen de tijd dat ik erachter kwam wie mijn moeder was, was ik vrij goed psychologisch gevormd. In feite maakte het me een heleboel dingen duidelijker. Als er iets is, voel ik me dankbaar.”
Hij vertelde Rolling Stone dat hij zijn leven aan deze twee vrouwen te danken heeft. “Mijn enige emotie is dankbaarheid, letterlijk, voor mijn leven,” zei Nicholson. “Als June en Ethel minder karakter hadden gehad had ik nooit kunnen leven. Deze vrouwen gaven me het geschenk van het leven… Ze hebben me geweldig getraind, die dames. Ik heb nog steeds, tot op de dag van vandaag, nooit een stuiver geleend van iemand en nooit het gevoel gehad dat ik niet voor mezelf kon zorgen. Ze maakten de noodzaak van mijn zelfvoorziening duidelijk.”
