In deze serie laat RTL nieuws de nabestaanden praten over hun geliefden die op de corona zijn gestorven. Dit keer een eerbetoon aan Hans de Breet (62) uit Amstelveen.
Zijn oudste zoon Jordy:
“Mijn vader zat midden in het leven. Hij rookte niet, dronk niet, had nooit iets. Hij kon genieten van de zon in de tuin of een ijsje op het terras. Tot hij op een dag na zijn verjaardag ziek werd. Hij rilde en had koorts. Mijn moeder werd ook ziek, en ze lagen de hele dag samen in bed.
Tegelijkertijd was mijn 97-jarige oma ook ziek geworden, ze had een longontsteking en koorts. De dokter gaf haar nog drie dagen. Oma gaf nog een kus achter het raam, de laatste kus die ze mijn vader zou geven.
Want hoewel mijn grootmoeder op miraculeuze wijze herstelde, werd mijn vader geïnfecteerd met corona en moest hij naar het ziekenhuis worden gebracht. Na drie dagen werd hij overgeplaatst naar de intensive care. Ik weet niet of dat zal werken,” zei hij tegen mijn moeder. Je bent in goede handen. Ik hou van je’, reageerde ze.
“We waren erbij toen de slangetjes werden losgekoppeld en zijn hartslag daalde.”
“Mijn vader heeft 20 dagen op het ijs doorgebracht om te vechten tegen een vijand die je niet kunt zien. Hij werd niet wakker, maar de dokters zeiden hem zich geen zorgen te maken. “Mijn vader zou de eerste zijn die ze zouden zien. Uiteindelijk bleek dat hij vier herseninfarcten had. Mijn vader zou visueel gehandicapt worden, als een paard met oogkleppen op. Zijn lichaam zou aan de linkerkant verlamd zijn en zijn gedrag zou kunnen veranderen.
Voordat we als familie een beslissing konden nemen over het al dan niet leven, werd ons verteld dat zijn hersenstam was aangetast en dat de machine zijn ademhaling volledig had overgenomen.
Ik, mijn broertje, mijn moeder en mijn tante mochten afscheid van hen komen nemen. In beschermende pakken en met opgezette mondkapjes. We waren erbij toen de buizen werden losgekoppeld en zijn hartslag vertraagde. Ik bleef naar de monitor kijken. De cijfers gingen van 100 naar 40 naar 8: “Lieve papa, ga door”, zeiden we. En hij vertrok.”
“Je hebt de verkeerde knop boven ingedrukt. “Dat had ik moeten zijn,” zei mijn grootmoeder.
Ga verder naar de volgende pagina voor het vervolg van het verhaal van Jordy.
