“Die dinsdag begon mijn moeder zich zwak te voelen. Ze had geen koorts en was niet kortademig, maar ze had gewoon geen zin om te eten of te drinken. Ik wilde haar op het voorhoofd kussen, maar toen zei ze: “Nee, niet doen, misschien heb ik een corona of ik steek je in brand omdat ik de griep heb”.
Na een paar dagen, toen het steeds erger werd, hebben we de dokter gebeld en hij besloot dat mijn moeder naar het ziekenhuis moest. Ik wilde haar naar het ziekenhuis brengen met mijn kleine broertje. Papa keek ons trots aan vanaf zijn balkon en stak nog een duim op. We dachten dat alles in orde zou zijn. Dat dit het laatste moment was dat mijn moeder en vader elkaar zouden zien, zou niemand voor mogelijk hebben gehouden.
“In het ziekenhuis hebben ze mijn moeder getest en ze was daadwerkelijk geïnfecteerd met het virus. Ze moest in het ziekenhuis blijven voor het herstel. Maar de volgende dag werd ze plotseling naar de intensive care gebracht. Hm? Gisteren is ze zelf naar het ziekenhuis gegaan, en nu kan ze zelf niets doen? Ik heb het niet begrepen. Maar ze zou in goede handen zijn, verzekerden de dokters ons.
De volgende dag bezochten we mijn vader om te zien hoe het met hem ging. Hij was altijd zo koud, zei hij. Het bleek dat hij koorts had en de dokter vond het verstandiger om mijn vader ook naar het ziekenhuis te brengen. Hij zei ineens: “Luister goed, lieve zonen. Laat niemand tussen jou en de rest van de broeders en zusters komen, blijf voor altijd bij elkaar. Ik sta op het punt om naar het ziekenhuis te gaan en je weet nooit hoe dit zal eindigen.
En pas op, niemand zal ooit naar je toe komen voor een schuld. Ik ben niemand iets verschuldigd, oké? Ik schreeuwde: “Hou je in, man! Er komt nog een offerfeest aan, denk je dat ik de schapen zelf ga halen? Dat is wat je doet. We lachten, en hij ging, fit als hij was, zelfs naar de ambulance.
Ik keek naar hem en dacht: “Als iemand gezond is, is het mijn vader. Hij is zo’n sterke man. Ja, dat zal ook werken.”
“Er was geen tijd om te rouwen, we konden alleen maar rennen.” Ga verder naar de volgende pagina voor het vervolg van het verhaal van Hassan…
