Het is alweer een maand geleden dat het dochtertje van Jan Dulles stierf. Er is inmiddels bekend dat het met haar middenrif te maken had, waar een scheurtje in zat. De Volendamse zanger had zijn dochtertje in zijn armen voordat ze dood ging: ,Dit is een trauma dat nooit meer weggaat.’’
Pas toen ze dood was kwamen ze erachter dat er een scheurtje zat: ,,Dat hebben wij nooit geweten en ook niet kunnen ontdekken dat ze daar pijn of last van had’’, liet Jan aan de Prive weten. ,,Ze mankeerde nooit wat, was juist heel gezond. Het was een sterke meid die altijd maar lachte. Blijkbaar is dat echt van het ene op het andere moment misgegaan.’’
Voordat ze dood ging was ze wat slapper maar het koppel had niet het idee dat ze naar de huisarts moesten gaan. Ze dachten eerder dat ze eenbeetje moe was. De dag erna was dochtertje Donna erg wit en toen besloot Jan wel naar de huisarts te gaan.
,,Ik heb hem mijn verhaal verteld en op het moment dat ik ophing, zag ik dat het helemaal misging met Donna’’, liet Jan weten. ,,Ze was totaal niet meer zichzelf. Ik pakte haar vast en hield haar vast. Op dat moment is ze overleden in mijn armen. Dit is een trauma dat nooit meer weggaat. Vreselijk, echt vreselijk.’’
Het is inmiddels alweer een maand geleden en Jan zegt dat hij vooral aan haar lach denkt: “Haar lach bezorgde mij lamme benen. Daar werd ik gewoon verlegen van, alsof ik verzuurd werd”.
,,Ze was twee of drie dagen oud, toen ik Donna voor het eerst zag lachen’’, zegt hij. ,,Dat is uitzonderlijk, dat komt normaal gesproken pas veel later bij een baby. Zij had dat gelijk al. Dat was de enige communicatie die ik eigenlijk met haar had. Een moeder is veel closer met een baby. Maar als ik een paar uur weg was geweest en weer terugkwam, dan werd ik begroet met die lach. En die lach bezorgde mij lamme benen. Daar werd ik gewoon verlegen van, alsof ik verzuurd werd. Die lach zal ik nooit meer vergeten.’’
Jan en Caroline, hebben ook nog een zoontje die twee jaar oud is en zullen ook voor hem verder moeten gaan en proberen daarom langzaam vrede te zoeken met de situatie. ,,Het is natuurlijk nog steeds een heel vreemd gevoel. Hoe moet je het noemen? Het is net of alles stilstaat na die dag dat het gebeurd is, maar de wereld draait weer verder, alleen voor ons niet. Het is een leeg, heel leeg gevoel.’’
