Ik heb genoten van deze herrie, en ik was er goed in. Martijn was de kostwinner, hij is een financieel adviseur. Van mijn salaris als uitzendkracht hebben we de boodschappen gedaan. We hadden geen gezamenlijke rekening. Mijn geld was zijn geld, maar andersom had ik geen idee wat er in en uit ging. Zelfs niet toen we ons huis samen kochten. Heel naïef, maar ik vertrouwde hem volledig, het was zijn werk. Om eerlijk te zijn, het kon me ook niet schelen.
Alles of niets
Pas na jaren, toen mijn twee oudste kinderen het huis al hadden verlaten, begon het me op te vallen. Dat mijn man vaak zo chagrijnig was, vreemd reageerde, zich voor niets ergerde, was uiterst jaloers. Hij had het altijd over het grote schip dat binnenkort geld zou opleveren. Het was onmogelijk om met hem te praten. Ik stelde voor om een nachtelijke relatie te proberen, maar het was onuitsprekelijk. Het was alles of niets, zei hij dreigend. Ik was zo geïntimideerd dat ik geen stap durfde te zetten. Er zijn heel vervelende dingen gebeurd waarover ik niet al te veel wil zeggen. Het feit dat ik naar trauma therapie ben geweest zegt alles.
“Je kunt dit helemaal niet doen.
Een vriend vertelde me dat ik na een echtscheiding recht zou hebben op huursubsidie en een kinderbudget. Toen ik genoeg moed had verzameld om mijn man te vertellen dat ik hem wilde verlaten, antwoordde hij: “Dat kan helemaal niet, we hebben veel te veel schulden. Toen bleek dat hij de hypotheek al maanden niet had betaald en financieel zeker was. Het beeld van de gevierde financieel expert bleek een grap.
Ik kreeg een appartementsgebouw toegewezen. Mijn dochters delen een slaapkamer, ik slaap zelf op de bank. Mijn ex verbleef bij ons thuis met zijn dochter.
Onder druk
Voor de klas staan werkte niet meer: Ik ging kapot van de stress. Ik heb nog twee jaar in de horeca gewerkt omdat ik niet afhankelijk wilde zijn van sociale voorzieningen. Maar ik stortte in toen ik het nieuws van onze wederzijdse schuld kreeg. Ik kon echt niet meer werken. Nu zit ik al zes maanden in de bijstand. Mijn spaargeld is al lang weg: Ik moest duizenden euro’s terugbetalen aan de belasting- en douanediensten. Ik ontvang een uitkering van €952, een kinderbijslag van €490 per maand en een huurtoeslag. Onlangs ben ik ook begonnen met het ontvangen van €200 alimentatie. Om dit te bereiken heb ik LBIO ingeschakeld, de overheidsinstantie die de verplichte alimentatie incasseert.
Zelfvertrouwen
En nu ben ik een vrijwillige verzorger van een heel oude dame. Het is een leuk ding om te doen. Het is bevredigend. Dus ik kan iets doen in ruil voor deze liefdadigheid. Ik probeer nu mijn autonomie terug te krijgen – ik wil nooit meer in een situatie als deze terechtkomen. Als je zo lang met iemand met een persoonlijkheidsstoornis leeft, heeft dat iets te maken met je zelfvertrouwen. Je begint aan alles te twijfelen, vooral aan je eigen oordeel. Ik ben er nog niet, maar ik word elke dag beter. Mijn speciale dank gaat uit naar mijn prachtige kinderen en vrienden. Zonder hen zou ik al lang geleden in een psychiatrische inrichting op een valiumdruppel hebben gezeten”.
