Het worden van een pleegouder is allesbehalve gemakkelijk, maar degenen die besluiten gul hun huis open te stellen voor kinderen die niet de liefde krijgen die ze verdienen, gaan door veel.
Om gekwalificeerd te worden voor pleegzorg is het nodig om veel lessen te volgen om gecertificeerd te worden. Maar, ondanks de vele formulieren en beoordelingen, maken de meeste pleegouders zich zorgen dat elk kind dat ze in hun huis opnemen problemen zal hebben om zich aan te passen.
Kari Lewis, een jonge pleegmoeder uit Portland, Oregon, zegt: “pleegzorg is een van de moeilijkste maar absoluut beste dingen die we ooit hebben gedaan.”
Pleegouders hebben ook het verdriet van het verliezen van de kinderen met wie ze een band hebben opgebouwd en van wie ze houden als ze met hun geliefden herenigd kunnen worden.
Dit was niet alleen moeilijk voor Kari, maar ook voor haar moeder Sandi Swiridoff die elk kind dat in het huis van haar dochter arriveerde liefhad alsof het haar eigen kleinkind was.
“Mijn dochter was bezig met twee jongens van twee en vijf jaar oud te pleegzorgen,” zei Sandi Swiridoff, aan Mashable, “Toen de tijd kwam dat ze naar een gezin voor altijd zouden gaan, deed mijn hart pijn bij de gedachte dat ik niet langer betrokken zou zijn bij hun levens.”
Sandi besloot een hond te adopteren – een Australische Labradoodle die ze Reagan noemde. Toen Sandi’s viervoetige vriend 11 maanden oud werd, bracht Kari Buddy, een 11 maanden oude jongen, in huis.
Wat Sandi en Kari niet hadden kunnen voorspellen, is hoe hecht deze twee snelle vrienden zouden worden.
“Reagan wordt ZO enthousiast als Little Buddy langskomt – zijn hele achterkant kwispelt, niet alleen zijn staart,” zei de oma zei.
“Ze spelen, knuffelen, stelen elkaars speelgoed, lezen, nippen aan lattes (amandelmelk, geen koffie) … en houden ervan OM samen te zijn.”
Ze hebben ook een Instagram-account waar ze hun schattigheid met de wereld delen.
Hun band inspireerde Sandi zelfs om een boek over hen te schrijven, Reagandoodle en Little Buddy – Het waargebeurde verhaal van een Labradoodle en zijn peuterbeste vriend is geschreven vanuit het perspectief van Reagan en de opbrengsten van de verkoop van het boek gaan naar Foster Parent’s Night Out, een organisatie die “een broodnodige pauze biedt voor pleegouders, en een opwindende tijd voor pleegkinderen,” zegt Sandi.
De liefde en genezing die een dier kan bieden is duidelijk te zien in de vriendschap van Reagan en Buddy, ik ben zo blij dat ze elkaar hebben.
Ik weet niet zeker of ik ooit een schattiger duo heb gezien. Deel alsjeblieft.
