Een Yosemity National Park ranger heeft een hartverscheurend verhaal gedeeld van een moederbeer die rouwt om haar welp die door een voertuig is aangereden en gedood in een poging te stoppen dat mensen te snel rijden op de historische site.
De park ranger beschreef het hartverscheurende moment dat de wanhopige moeder urenlang bij haar welp verbleef, roepend naar haar, in de hoop haar wakker te maken.
De beschrijving van het trieste voorval dat hij ongeveer vijf uur na de botsing ontving, zei dat de oproepen aan beren die in het park door voertuigen waren gedood, “helaas routine geworden waren”.
Vrachtwagen-beer botsingen zijn geïdentificeerd als een van de belangrijkste doodsoorzaken voor zwarte beren in Yosemite.
“Mijn baan hier is eigenlijk makkelijk: vind de beer, verplaats zijn lichaam ver van de weg om te voorkomen dat andere dieren worden geraakt terwijl ze erop azen, vul een rapport in en verzamel monsters en metingen voor onderzoek,” zei de ranger in een Facebook-bericht op zaterdag.
“Dan ga ik weer op weg met weer een nummer om toe te voegen aan het totaal van beren die dit jaar door voertuigen zijn geraakt – gegevens die we hopen dat toekomstige botsingen zullen helpen voorkomen. Behoorlijk kil,” schreef de ranger, eraan toevoegend: “De realiteit achter elk van deze cijfers is echter niet.”
Toen hij ter plaatse arriveerde, werkte hij om het welpje van de beer weg te halen van de weg naar een rustigere rustplaats in het bos.
Hij beschreef wat hij zag schrijvende: “Een welp. Zijn kleine lichtbruine lichaam ligt op slechts een paar meter van mij en de weg, bijna onzichtbaar voor elke voorbijganger. Het is een nieuw welpje – het kon niet veel meer zijn dan zes maanden oud, nu opgedraaid en levenloos onder een kleine naaldboom.”
Toen hij bij het lichaam van de welp van de beer zat om aan zijn werk te beginnen om het incident te loggen, was hij zich bewust van iets achter zich en draaide zich om om een beer te vinden, haar bruine ogen staarden terug naar hem.
“Verrast sta ik snel op en de beer rent het struikgewas in, maar stopt niet ver weg en kijkt terug naar me. Handelend op instinct, pak ik een stok en sla hem kapot op een boom om de beer verder weg te jagen. Ik sta daar stil, luisterend terwijl ik de voetstappen van de beer hoor wegdwalen,” schrijft hij.
Terwijl hij zijn werk voortzet, is hij zich ervan bewust dat de beer achter hem blijft maar beseft wat ze doet wanneer ze begint een bekende roep te maken.
“Van achter mij komt er een diepe maar zachte grom. Ik weet onmiddellijk wat het is. Het is een vocalisatie, het soort dat zeugen (vrouwelijke beren) maken om hun welpen te roepen,” zei de ranger.
“Deze beer is de moeder en ze heeft haar welp nooit in de steek gelaten,” vervolgde de ranger.
“Mijn hart zinkt. Het is bijna zes uur en ze heeft haar welp nog steeds niet opgegeven. Ik kan me alleen maar voorstellen hoe vaak ze heen en weer dartelde op die weg in pogingen om het wakker te maken.”
De ranger zei dat de moederbeer’s roep naar haar welp doorgaat, “elke keer meer pijnlijk klinkend.”
Hij voegde eraan toe: “Nu sta ik hier, tussen een rouwende moeder en haar kind. Ik voel me als een monster.”
…
De park ranger besloot te vertrekken, maar voordat hij dat deed, nam hij een afbeelding van de grimmige scène in de hoop bezoekers van het park te onderwijzen.
“Ieder jaar rapporteren we het aantal beren dat door voertuigen wordt geraakt, maar cijfers schilderen niet altijd een compleet beeld,” zei hij. “Ik wil dat mensen zien wat ik zag: de trieste realiteit achter elk van deze cijfers.
“Dus alsjeblieft, onthoud dit,” smeekte hij, “we zijn allemaal slechts bezoekers in het huis van ontelbare dieren en het is aan ons om de regels te volgen die hen beschermen. Houd je aan de snelheidslimiet, rij voorzichtig en let op wilde dieren. Het beschermen van Yosemite’s zwarte beren is iets dat we allemaal kunnen doen.”
Zo’n hartverscheurend moment dat dient als een belangrijke herinnering voor ons allen om ons wildlife te respecteren.
Deel alsjeblieft.
